Korzystanie z profili ICC

Podstawowe i zaawansowane ustawienia ICC

Podczas tworzenia i stosowania profili ICC należy podjąć kilka bardzo ważnych decyzji. Podczas tworzenia profilu można wybrać kilka ustawień w maszynie i naświetlarce CTP:

• Liniatura rastra
• Docisk
• Wartości gęstości optycznej
• Rodzaj kompensacji papieru w CTP

Tworząc profil w oprogramowaniu do tworzenia profili mamy możliwość dokonania jeszcze innych wyborów, dotyczących:

• Całkowitego pokrycia powierzchni (TIC) w procentach, za pomocą GCR / UCR oraz doboru wielkości danego ustawienia (lekki, średni, mocny).
• Kompensacji wybielacza optycznego
• Sposobu przetwarzania neutralnej szarości
• Trybu percepcyjnego lub relatywnego, jako trybu domyślnego
• Liczby bitów użytych do tworzenia obrazu

Decyzje te należy podejmować z rozwagą, ponieważ będą elementem rzeczywistej obróbki zmierzającej do dostosowania obrazu do określonych właściwości papieru. Później, gdy profil zostaje użyty w celu przeprowadzenia rzeczywistej separacji CMYK z formatu RGB, można wybrać opcję przetwarzania barw, które nie mieszczą się w przestrzeni barw CMYK:

• Percepcyjną
• Relatywną
• Relatywną z kompensacją punktu czerni

Nie będziemy omawiać wszystkich ustawień, ani przedstawiać argumentów przemawiających za i przeciw użyciu konkretnego profilu. Musimy jednak wspomnieć, że są to sprawy istotne, które będą miały wpływ na końcowy efekt widoczny na papierze, a różnice między efektami końcowymi często zależą od decyzji podejmowanych na tym etapie.

Próbne odbitki

Po wybraniu profilu ICC należy zawsze wykonać odbitkę próbną, zanim jeszcze drukarz uruchomi maszynę, by sprawdzić czy wszystko wygląda dobrze. Odbitki próbne wykonuje się najczęściej przy pomocy urządzeń do cyfrowych odbitek próbnych, które zwykle mogą być odpowiednio regulowane, aby symulować efekt końcowy na wybranym papierze. W większości przypadków możliwe jest również wykonywanie odbitek próbnych (soft proof) na monitorze. Ostrzegamy: barwne odbitki próbne wykonane na papierze niepowlekanym mogą stwarzać nieco mylące wrażenie, ponieważ kompensacja dokonana z uwagi na przyrost punktu rastrowego, papier, odcień, rozdzielczość i liniaturę, może być trudna do odtworzenia. Dotyczy to szczególnie sytuacji, w której odbitka próbna jest wykonywana na nośniku posiadającym bardzo gładką lub powlekaną powierzchnię. Barwy i obraz będą odbierane w zupełnie inny sposób, niż w przypadku rzeczywistego rezultatu końcowego. Najlepszym rozwiązaniem jest wykonanie prób na tej samej maszynie, która będzie używana do drukowania i na tym samym rodzaju papieru. Będziemy wtedy dysponować idealną podstawą do dokonania wszelkich ostatecznych korekt reprodukcji, aby zagwarantować, że rezultat końcowy w pełni odpowiada naszym wymaganiom. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać nieco kosztowną procedurą, jednakże na dłuższą metę, szczególnie w przypadku produkcji wysokonakładowej, często jest to metoda najbardziej ekonomiczna. Pozwala ona nie tylko uniknąć błędów, lecz również eliminuje wszelkie nieporozumienia, jakie mogą wystąpić w przypadku sprawdzania i zatwierdzania odbitek próbnych wykonanych w inny sposób. Wybór samych tańszych rozwiązań może na dłuższą metę okazać się wyborem bardzo kosztownym.

Procesy produkcyjne a zarządzanie kolorem

Patrząc z perspektywy papieru, istnieje kilka bardzo dobrych narzędzi, które pozwalają na włączenie rodzajów papieru i ich właściwości do procesów produkcyjnych. Narzędzia te jednak wymagają zastosowania pewnych zasad. Do najważniejszych narzędzi należą: norma ISO 12647, profile ICC oraz technologia CTP. Materiał jest wielokrotnie przekazywany z jednego etapu procesu produkcji na drugi. Jednoznaczne określenie wymagań każdego z nich i ich komunikowanie ma decydujące znaczenie. Opracowano różne rodzaje systemów produkcyjnych do tworzenia rzeczywistych dokumentów w firmach zajmujących się przygotowaniem do druku i w drukarniach. Systemy te mogą być systemami autonomicznymi lub zintegrowanymi, połączonymi z zewnętrznymi elementami łańcucha produkcji, od pomysłu do ostatecznego wydrukowanego materiału, a nawet po użytkownika końcowego. Niniejsza część Rozdziału dotyczy głównie wewnętrznych procesów obróbki obrazu i druku, niemniej jednak niezmiernie ważne jest komunikowanie nowych wymagań dla materiałów, takich jak dokumenty i obrazy. Zarządzanie barwą w procesach produkcyjnych oznacza możliwie jak największą standaryzację, ale również zarządzanie parametrami zależnymi od rodzaju produkcji. Dwoma, bardzo ważnymi parametrami, które będą ulegać znacznym zmianom, są rodzaj obrazu i rodzaj papieru. Należy więc zadać sobie pytanie, gdzie będą one przetwarzane i w jaki sposób. Do głównych elementów zarządzania kolorem i procesem produkcji należą:

• Dobrze zdefiniowany proces produkcji, jak np. proces zgodny z normą ISO 12647
• Narzędzia systemu zarządzania barwą, jak krzywe kompensacji lub profile ICC
• System lub proces produkcji – czy jest to jeden system czy zespół określonych procesów technologicznych.

Dwoma najważniejszymi wydarzeniami w poligrafii, obok rozwoju komputerów i oprogramowania, było opracowanie normy druku przemysłowego ISO 12647 oraz stworzenie wspólnej przestrzeni barw jak przestrzeń CIE Lab, obsługiwanej przez profile ICC. Norma ISO 12647 definiuje zasadniczą część systemu zarządzania barwą, ograniczając jednak możliwość modyfikacji do pięciu, z góry zdefiniowanych rodzajów papieru i nie precyzując samego zarządzania barwą. Profile ICC nie definiują procesu ani technologii, określają jednak, w jaki sposób barwy będą wizualizowane i prezentowane na różnych nośnikach, oferując możliwość dostosowania ich do konkretnego nośnika. Cecha ta sprawia, że są one dobrym narzędziem przystosowania obrazów do określonego rodzaju i gatunku papieru. Większość drukarni stosuje również dzisiaj określone systemy przepływu produkcji. Celem tych systemów jest możliwie jak największe usprawnienie procesów.

CTP a rodzaje papieru

Kiedy dokument jest już gotowy i został zatwierdzony, można go przygotować do druku. Dokument może być wydrukowany cyfrowo na drukarce laserowej lub atramentowej. Jeśli ma być jednak drukowany offsetowo, cyfrowe życie obrazu kończy się na procesie CTP (Computer to Plate). Etap CTP składa się z urządzenia RIP (Raster Image Processing) i naświetlarki. Urządzenie RIP dokonuje konwersji danych cyfrowych, by te mogły zostać użyte przez naświetlarkę. Jak wspomnieliśmy już wcześniej, obraz może być zachowany w dwóch różnych trybach RGB lub CMYK. Konwersja z RGB na CMYK może dokonać się na różnych etapach procesu, jednak ostatecznie to w procesie CTP obraz zostaje przekonwertowany na tryb CMYK. Naświetlarka, przy pomocy wiązki światła laserowego lub światła UV, „drukuje” cały dokument na cztery płyty aluminiowe. Są to dokładnie te płyty drukowe, które zostaną użyte w maszynie offsetowej, po jednej dla każdej separacji barwnej. Na etapie CTP odbywa się ostateczna kompensacja obrazu, gdyż na płycie nie można już później dokonać żadnych zmian. Wygląd obrazu jest już ustalony, można go zmienić tylko wymieniając płyty na nowe. Wszystkie korekty obrazu powinny być wykonane przed przygotowaniem formy drukowej lub pozostawione do zdefiniowania, w sposób częściowy lub całkowity, w samym procesie CTP. Najbardziej powszechną kompensacją na tym etapie jest kompensacja przyrostu punktu rastrowego. Należy zauważyć, że dzisiaj prawie wszystkie systemy CTP posiadają zbiór, tak zwanych, krzywych kompensacyjnych lub ustawień typu papieru. Dokonują one kompensacji obrazu do jednego z pięciu standardowych rodzajów papieru według normy ISO. Ale istnieje też możliwość utworzenia krzywych kompensacyjnych, właściwych dla konkretnego rodzaju papieru. Jeśli użytkownik nie wybierze innych ustawień, wszystkie obrazy zostaną automatycznie poddane kompensacji dla tego rodzaju papieru. Obok wyboru profilu ICC, ustawienie rodzaju papieru jest zabiegiem o fundamentalnym znaczeniu dla całego procesu. Oznacza to, że rodzaj papieru powinien zostać określony przed rozpoczęciem obróbki. Coraz większą popularność zyskuje metoda, w której krzywe kompensacyjne w procesie CTP dokonują kompensacji dla procesu drukowania, a kompensacja przyrostu punktu odbywa się w profilu ICC. Lub dokonuje się wyłącznie kompensacji specyficznej dla papieru, według normy ISO, a profile ICC dokonują ostatecznej kompensacji dla różnic między danym rodzajem papieru, a rodzajem papieru według normy ISO. Zalecamy, by sprawdzić, jaki rodzaj kompensacji zostanie wykonany i gdzie oraz jaki będzie miał wpływ na przygotowanie formy drukowej. Jeśli kompensacja reprodukcji została wykonana na wcześniejszych etapach, na przykład na plikach PDF, należy sprawdzić, na jakie parametry będzie miało wpływ ustawienie rodzaju papieru w CTP.