Podstawowe i zaawansowane ustawienia ICC
Podczas tworzenia i stosowania profili ICC należy podjąć kilka bardzo ważnych decyzji. Podczas tworzenia profilu można wybrać kilka ustawień w maszynie i naświetlarce CTP:
- Liniatura rastra
- Docisk
- Wartości gęstości optycznej
- Rodzaj kompensacji papieru w CTP
Tworząc profil w oprogramowaniu do tworzenia profili mamy możliwość dokonania jeszcze innych wyborów, dotyczących:
- Całkowitego pokrycia powierzchni (TIC) w procentach, za pomocą GCR / UCR oraz doboru wielkości danego ustawienia (lekki, średni, mocny).
- Kompensacji wybielacza optycznego
- Sposobu przetwarzania neutralnej szarości
- Trybu percepcyjnego lub relatywnego, jako trybu domyślnego
- Liczby bitów użytych do tworzenia obrazu
Decyzje te należy podejmować z rozwagą, ponieważ będą elementem rzeczywistej obróbki zmierzającej do dostosowania obrazu do określonych właściwości papieru. Później, gdy profil zostaje użyty w celu przeprowadzenia rzeczywistej separacji CMYK z formatu RGB, można wybrać opcję przetwarzania barw, które nie mieszczą się w przestrzeni barw CMYK:
- Percepcyjną
- Relatywną
- Relatywną z kompensacją punktu czerni
Nie będziemy omawiać wszystkich ustawień, ani przedstawiać argumentów przemawiających za i przeciw użyciu konkretnego profilu. Musimy jednak wspomnieć, że są to sprawy istotne, które będą miały wpływ na końcowy efekt widoczny na papierze, a różnice między efektami końcowymi często zależą od decyzji podejmowanych na tym etapie.
Próbne odbitki
Po wybraniu profilu ICC należy zawsze wykonać odbitkę próbną, zanim jeszcze drukarz uruchomi maszynę, by sprawdzić czy wszystko wygląda dobrze. Odbitki próbne wykonuje się najczęściej przy pomocy urządzeń do cyfrowych odbitek próbnych, które zwykle mogą być odpowiednio regulowane, aby symulować efekt końcowy na wybranym papierze. W większości przypadków możliwe jest również wykonywanie odbitek próbnych (soft proof) na monitorze. Ostrzegamy: barwne odbitki próbne wykonane na papierze niepowlekanym mogą stwarzać nieco mylące wrażenie, ponieważ kompensacja dokonana z uwagi na przyrost punktu rastrowego, papier, odcień, rozdzielczość i liniaturę, może być trudna do odtworzenia. Dotyczy to szczególnie sytuacji, w której odbitka próbna jest wykonywana na nośniku posiadającym bardzo gładką lub powlekaną powierzchnię. Barwy i obraz będą odbierane w zupełnie inny sposób, niż w przypadku rzeczywistego rezultatu końcowego. Najlepszym rozwiązaniem jest wykonanie prób na tej samej maszynie, która będzie używana do drukowania i na tym samym rodzaju papieru. Będziemy wtedy dysponować idealną podstawą do dokonania wszelkich ostatecznych korekt reprodukcji, aby zagwarantować, że rezultat końcowy w pełni odpowiada naszym wymaganiom. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać nieco kosztowną procedurą, jednakże na dłuższą metę, szczególnie w przypadku produkcji wysokonakładowej, często jest to metoda najbardziej ekonomiczna. Pozwala ona nie tylko uniknąć błędów, lecz również eliminuje wszelkie nieporozumienia, jakie mogą wystąpić w przypadku sprawdzania i zatwierdzania odbitek próbnych wykonanych w inny sposób. Wybór samych tańszych rozwiązań może na dłuższą metę okazać się wyborem bardzo kosztownym.